Φινλανδία η «χώρα των χιλίων λιμνών». Ένα μέρος του Βορρά γεμάτο μαγευτικές εικόνες και μοναδικά τοπία! Το πρόγραμμα Erasmus+ ανταλλαγής μαθητών, με τίτλο “We loves bees”, που διανύει για τρίτη χρονιά το σχολείο μας, μας χάρισε μια αξέχαστη εμπειρία δίνοντάς μας την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στο Κουόπιο της Φινλανδίας! Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, οι καθηγήτριες Μπιρικάκη Ευγενία και Σαράφη Πασχαλίνα, συνόδευσαν τις μαθήτριες Βρέντζου Νικολέτα, Βαρδιδάκη Βενετία και Σκουλούδη Άννα Μαρία σ’ αυτό το μαγικό ταξίδι.
Αρχικά, οι οικογένειες φιλοξενίας μάς υποδέχθηκαν με μεγάλη ζεστασιά! Η πρώτη ημέρα μας ξεκίνησε με την επίσκεψή μας στο σχολείο Ahmon όπου καθηγητές, μαθητές και προσωπικό μας καλωσόρισαν με ομιλίες, καθώς και μουσικές και χορούς του τόπου τους. Επιπλέον, μαθητές και καθηγητές συμμετείχαν σε παιχνίδια γνωριμίας, αλλά και σε διαδραστικά εργαστήρια που αφορούσαν στο θέμα του προγράμματος, τις μέλισσες.
Τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε το Πανεπιστήμιο του Κουόπιο, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και τον 70 μέτρων Πύργο Pujio. Η θέα από ψηλά ήταν μοναδική, αλλά και το τοπίο γύρω από τον Πύργο, καθώς τα πάντα ήταν καλυμμένα με χιόνι. Ακόμα περπατήσαμε σε μονοπάτια του δάσους Punko όπου μαγευτήκαμε από το χιονισμένο τοπίο. Μετά από αυτή την ξεχωριστή διαδρομή, απολαύσαμε μια καυτή τοπική σούπα, γαρνιρισμένη με κρέμα! Στην τελετή λήξης του προγράμματος μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, ένα πλούσιο δείπνο με παραδοσιακά πιάτα, που φυσικά δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε και… τάρανδο! Στη συνέχεια απολαύσαμε ένα ζεστό τζακούζι μέσα στο χιονισμένο δάσος, αλλά και σάουνα που μετά από τη χαλαρωτική ζέστη της, βουτήξαμε αμέσως στην παγωμένη λίμνη!
Είναι βέβαιο πως τα ταξίδι αυτό θα μας μείνει αξέχαστο! Οι εικόνες και εμπειρίες που αποκτήσαμε ήταν μοναδικές και ανεπανάληπτες, και που σίγουρα μας δίδαξαν πολλά! Γιατί όπως είναι γνωστό… «Ένας προορισμός δεν είναι ποτέ ένα απλό μέρος, αλλά ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα…», σημειώνει η Ευγενία Μπιρικάκη, καθηγήτρια του 3ου Γυμνασίου Ρεθύμνου.
Η μαθήτρια Νικολέτα Βρέντζου, αναφέρει γι’ αυτό το όμορφο ταξίδι: «Συμμετείχα στο πρόγραμμα Erasmus το οποίο μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω στη Φινλανδία. Το ταξίδι ξεκίνησε 26 Νοεμβρίου ημέρα Σάββατο από το αεροδρόμιο των Χανίων. Αν και μεγάλης διάρκειας μας γέμισε με πολλές καινούργιες εικόνες και εμπειρίες.
Όταν τελικά φτάσαμε στο Κουόπιο μας υποδέχτηκαν οι οικογένειες και τα κορίτσια, που μας είχαν επιλέξει. Οι οικογένειες που μας φιλοξένησαν ήταν όλες υπέροχες. Το κορίτσι που με φιλοξένησε και η οικογένειά της με έκαναν να νιώσω σαν το σπίτι μου. Ήταν ζεστοί, φιλόξενοι και φιλικοί απέναντί μου και ιδιαίτερα τα δύο μικρά της αδέλφια. Με βοήθησαν πολύ να γνωρίσω την κουλτούρα τους, τις συνήθειές τους, τα ήθη και τα έθιμα τους αλλά και να γίνω μέλος της οικογένειας.
Την υπόλοιπη εβδομάδα ακολουθήσαμε ένα οργανωμένο πρόγραμμα με αρκετές εκπλήξεις. Μια από τις πιο συναρπαστικές ήταν η επίσκεψη μας σε οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο. Εκεί για πρώτη φορά είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε σκι με έλκηθρο. Από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες ήταν επίσης η πεζοπορία στο δάσος που έμοιαζε με χωριό του Αϊ Βασίλη. Άλλη μια φανταστική εμπειρία ήταν οι βουτιές μας στην κρύα λίμνη μετά από χαλάρωση στη ζεστή σάουνα.
Ακόμη, η γνωριμία με το εκπαιδευτικό τους σύστημα μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Σχολεία μεγάλα με τεράστιες αίθουσες διδασκαλίας, άρτια εξοπλισμένες με εργαστήρια μουσικής, φυσικής, τεχνολογίας, μαγειρικής. Λέσχη φαγητού που πρόσφερε στους μαθητές άριστης ποιότητας φαγητό.
Τέλος, σημαντική εμπειρία ήταν η γνωριμία μας με παιδιά από διαφορετικές χώρες, Ισπανία, Ιταλία, Ρεουνιόν, Ισλανδία και φυσικά Φινλανδία. Κάθε ταξίδι Erasmus αντιστοιχεί σε ένα χρόνο συμβατικής μάθησης».
Η μαθήτρια Άννα Μαρία Σκουλούδη, περιγράφει την εμπειρία της, σημειώνοντας: «Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι μια επιλογή μου στο πρόγραμμα Erasmus θα μπορούσε να αποτελέσει-πράγμα για το οποίο είμαι πεπεισμένη πλέον- σταθμό ζωής. Φιλανδία, η παγωμένη χώρα του Βορρά με τις απαράμιλλες φυσικές της ομορφιές και τους υπέροχους, καλοσυνάτους ανθρώπους της που με υποδέχτηκαν με θέρμη και ζεστασιά τόσο στο σπίτι φιλοξενίας όσο και στο σχολείο. Μπήκα αβίαστα στην καθημερινή τους ζωή, έκατσα στο τραπέζι τους και ένιωσα μέλος της κουλτούρας τους. Μπόρεσα να εισχωρήσω μέσα στο εκπαιδευτικό τους σύστημα και να εντοπίσω τις αγεφύρωτες, κατά τη γνώμη μου διαφορές, από το δικό μας. Οι γνωριμίες που σύναψα, τόσο με τα ανθρώπους της ίδιας της χώρας όσο και με τους ανθρώπους των άλλων χωρών, θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μου. Κατάφερα και ανέπτυξα τις διαπροσωπικές μου σχέσεις και διεύρυνα τον τρόπο σκέψης μου. Οποιαδήποτε άλλη μορφή επίσκεψης δε θα μπορούσε ούτε στο ελάχιστο να συγκριθεί μ’ αυτή την εμπειρία ζωής που μου πρόσφερε το πρόγραμμα Erasmus. Μετά από αυτό δε θα είμαι ποτέ ξανά η ίδια, άλλωστε αυτό που μετράει είναι το ταξίδι.»
Η μαθήτρια Βενετία Βαρδιδάκη, περιγράφει: «Όλα ξεκίνησαν όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο με προορισμό την Αθήνα. Η αγωνία μου απερίγραπτη… Έπειτα από πέντε ώρες προσγειωθήκαμε στο χαώδες και επιβλητικό αεροδρόμιο του Μονάχου. Η αναμονή μας διήρκησε λίγο και μετά από πέντε ώρες ήμασταν στο Ελσίνκι. Εκεί διανυκτερεύσαμε όλο το βράδυ, που φάνταζε σαν αιώνας. Το πρωί μας βρήκε σε ένα χιονισμένο τοπίο. Πήραμε το τρένο για τον τελικό μας προορισμό, το Κουόπιο. Η διαδρομή μας δικαίωσε, κυριαρχούσε παντού το λευκό με μικρές πράσινες πινελιές των δέντρων. Έμοιαζε με έναν πίνακα ζωγραφικής! Όταν φτάσαμε στον σταθμό, μας παρέλαβαν οι οικογένειες, ξεναγώντας μας στην πόλη. Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε το σχολείο τους. Κανείς δεν πίστευε στα μάτια του… Η καφετέρια-εστιατόριο ήταν τεράστιων διαστάσεων, όπου εκεί τρώγανε το μεσημεριανό τους. Υπήρχαν ακόμη αίθουσες μαγειρικής, καλλιτεχνικών, μουσικής και υπολογιστών γεμάτες με τον απαραίτητο και απόλυτα εκσυγχρονισμένο εξοπλισμό. Όλες οι δραστηριότητες που είχαν διοργανώσει για εμάς ήταν πρωτότυπες και διασκεδαστικές. Επισκεφθήκαμε παρθένα δάση, χιονισμένες πλαγιές που κάναμε σκι, spa, bowling, μοντέρνα μαγαζιά και ένα παραδοσιακό εστιατόριο για να δοκιμάσουμε την κουζίνα τους. (Δοκιμάσαμε πολλές γεύσεις όπως τάρανδο και ακρίδα….(γνωρίζοντας το ή και όχι…τραυματική εμπειρία!) Η κοπέλα που με φιλοξένησε, είχε ένα μαγευτικό σπίτι, όπου μπήκαμε στο τζακούζι της, ατενίζοντας το χιονισμένο τοπίο, το αγαπημένο μου! Όπως και όταν την τελευταία μέρα βουτήξαμε όλοι μαζί στην κρύα λίμνη, ελπίζοντας να μην ξανά αρρωστήσουμε μετά από αυτό, όπως υποστήριζαν τουλάχιστον! Το αποχαιρετιστήριο πάρτι ήταν επώδυνο διότι πλέον ο καθένας τους είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Αποχαιρέτησα την υπέροχη οικογένεια που με φιλοξένησε, με κλάματα καθώς με σκλάβωσαν με την συμπεριφορά τους! Έτσι το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε, γιορτάζοντας τα γενέθλια μου στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι, του Μονάχου, της Αθήνας, των Χανίων, με τελικό προορισμό το σπίτι μου. Εμπειρία ζωής το λιγότερο! Ευχαριστώ πολύ τις καθηγήτριές μου κ. Μπιρικάκη και κ. Σαράφη, που μας συνόδευσαν και συνέβαλαν στο να γίνει αυτό το ταξίδι ακόμα πιο όμορφο!»
